Vandaag heb ik hulp.

Uit Oostenrijk komt ze. Jutta!
Sinds de kerstdagen woont ze bij ons.
Mooi is ze. En zacht. Ze is van het wollige type!
Ze kijkt behoedzaam toe.
Hoe ik de wol sorteer, vervolgens een eerste kambeurt met m'n handen
om nadien te kaarden en te spinnen.

Het nodige, goede materiaal heb ik nog niet.
Er is geen haast. Zo gaat het ook.
Zachte handen.
Het maakt me rustig.
Geen grijze wol in mijn hoofd.

De tijd vliegt en op hetzelfde ogenblik zegt mijn hele lijf dat het genoeg is geweest.
De eerste signalen volledig negerend, zal ik nu maar even pauze nemen....